** کتاب خانه ی من**

کتاب خانه ی من دشت بی کران خداست

کتاب خانه من اوج موج یک دریاست.

کتابخانه ی من در ترانه ها جاری ست.

شمیم مست اقاقی,چنانکه در غوغاست.

شبی که روشن مهتاب در افق پیداست

بساط کوچک من پهن گوشه ی فلک است.

اگر تو تابش یک سبزه دیده ای به چمن

چمن کتاب من و سبزه هاست خانه ی من.

نگاه روشن یک تپه در شب مهتاب

فواصل سخن نور کرمک شب تاب

ضمیر پرعطش مادرانه ی یک گل,

ترنم سحر یک سبد غزل,بلبل

نسیم خواهش یک ارغوان به بارش ابر

نوای بره ی کوهی

سرشک شبنم یک صبحگاه بوته ی رز

و انتظار سپهر از زمین: تأمل و صبر

صدای سوز علف

چنار صحبت و شفاف کوچه ی یک نهر

شکوفه های صدف

درون همهمه ی شامگاه سطح شهر

تمام شوکت لبریز ی از کتاب من است.

کتاب خانه من دشت بی کران خداست.

کتابخانه من

کتا ب و خانه من...

✍️:علی اصغری